Era unha hermosa tarde de veran.En aquel pobodas verdes colina de castilla.
Os raazes gritaban,correteaban y xojaban sin parar,os paxariños piaban,as señoras mallores texian nas portas das suas casas.
No castelo do pobo,a princesa obserbaba aquela hermosa tarde.
Ansiosa de sair a dar un paseo,chamou a suas doncellas pa que a vistieran è poder saìr,polas hermosas rùas do seu pobo,saìndo das murallas do seu castelo adentrousno pobo paseando,paseando...polas rùas do pobo fixouse nun xoben hermoso,asombrada pola sua hermosura e polos modais veiase que era bo rapaz.
O rapaz dause conta que a princesa le estaba observando è quedaronse mirando un bo tempo. A princesa faiaselle coñecido o rapaz pero non tiña mais tempo,pa preguntarlle como se chamaba por que tña que volver ao castelo.
O dia siguiente pediuye permiso a o rei pa volvera sair.Ela le dixo que iva a montar a cabalo.O pai le deu permiso pero en realidad la princesa iva en busca de o xoven,cavalgou co seu cabalo hasta à plaza do pobo
Alí seguio a pe, entonces se o volveu a encontrar no mismo sitio, e mirouno traballando,acercouse e le dixo que como se chamaba, unha vez supo que era o ferreiro de suo pai dixolle pa ir dar unha volta.
Foron a pasear a cabalo por un campo, e sentarose a falar, e decidieron que quedarian todos los dias no mismo sitio èa misma hora.
Dìa tras dìa foron quedando , hasta que un dia quedaron unha noita na muralla do castelo, de supeto o rei asustouse polo varullo que escoitou asomouse ao valcon e mirou ao ferreiro ca sua filla chamo a os guardias e decidiu matalo.
Ao cabo dos dias a princesa falleceu polo de amor a sua vida.
Cando a nai foi dicirllo, Marta espertouse do soño e quedou coa intriga de que lle pasarìa à casa.
